AR NA SAOLTA SEO
Mo Thriall ar an nGaeltacht, im’ Chinnire, Ambaist!
Cáit Ní Cheallacháin Cáit Ní Cheallacháin Cáit Cheallacháin

Draíocht coláiste samhraidh agus draíocht na Gaeltachta a chrom Cáit Cheallacháin ar an méarchlár lena céad alt a chur di go díreach sular imigh Beo.ie de saol.

D’fhreastail ar choláiste samhraidh i Ros Muc, Conamara, i mbliana. Seo an cúigiú uair dom dul chuig choláistí samhraidh - ach is é an cúrsa i mbliana mo chéad uair riamh sa Ghaeltachtagus im’ chinnire an t-am seo.

Bhí trína chéile ag tús na chéad seachtaine. Cheap go raibh teanga aduain á labhairt ag bean an . Bhí náire an domhain orm mar go raibh ag Cad?” níos aon fhocal eile in gach aon chomhrá. Roimh an gcúrsa seo, bhí cinnte go raibh Gaeilge shnasta foirfe agamach a leithéid de sheafóid níor chuala riamh as mo bhéal féin. Bhíos ag éisteacht go géar le bean an i gcónaí. amháin, dúirt Gabh mo leithscéal?” faoi cheathair go dtí an abairt an aimsir go huafásach meirbh inniu, a MhórMar dhuine le Gaeilge as Corcaigh, bhí im’ amadán ceart ag éisteacht agus ag caint leo go léir. Ag tús na seachtaine, cheap go raibh an gnáthcholáiste, a reáchtáiltear sa Ghalltacht, i bhfad níos éasca, ach níorbh fhada go ndeachaigh i dtaithí le saol is le caint na Gaeltachta.

Ar an gcéad dul síos, bhí bia den scoth ann, agus ba mhór an cúnamh sin, agus bhí an tae níos fearr fós, agus bhí ar fáil go seasta! Bhí na daoine an-fháilteach agus cairdiúil liom agus ba léir dom go raibh siad an-bhródúil agus sásta an Ghaeilge a chloisteáil i measc na ndaltaí. Bhí blasanna éagsúla ag na daltaí mar go raibh siad as gach cearn den tír. Bhí múinteoir ann as Béal Feirste agus daltaí as Corcaigh. Chabhraigh muintir na Gaeltachta le gach éinne freisin, ag roinnt an tsaibhris orainn agus ag tabhairt cúnaimh dúinn nuair a bhí deacracht againn le teilgean cainte le heaspa cruinnis.

Níl Éasca

Cinnte, bhí deacair a bheith gan mo GHD, mo ghuthán póca, agus a bheith gan aon ionad siopadóireachta. Ach, gan amhras ar bith, is mór is fiú é. Fuair sos ón ngnáthshaol. Bhí miongháire fáilteach ar gach duine thart timpeall orm agus mar sin, bhí deacair an áit a fhágáil inár ndiaidh nuair a tháinig an deiridh sin.

Im’ thuairimse, molaim do gach duine turas a thabhairt ar an nGaeltacht. hamháin chun bród agus chun an teanga fuinniúil a mhothú thart timpeall ort, ach fiú chun na radharcanna a fheiceáil. Bogann an croí. Nuair a dhúisínn gach maidin sa Ghaeltacht, d’fhéachainn amach ar an bhfuinneoig agus d’fheicinn an Éire úd, Éire na seanchártaí poist, b’fhéidir le hais radharc na cathrach abair, mar an tseoid luachmhar atá fós ann agus a bhí linn inár gcroí is inár n-aislingí sular bhaineamar an áit amach. Cuirim an cheist orm féin, conas nár tharla sa Ghaeltacht mar seo blianta roimhe seo. Beidh ag gearradh cosán dearg siar ann feasta.

RSS FREAGRAÍ NA LÉITHEOIRÍ  

© Oideas Gael, 2010. Cosc ar chóipeáil. Ní gá go mbeadh na tuairimí a nochtar i mBeo! ar aon dul le tuairimí na bhfoilsitheoirí. Suíomh cóirithe ag MBM. Úsáidtear grafaicí de chuid Fam Fam Fam agus Wikimedia Commons ar an láithreán seo.