CÚINNE NA nEALAÍON/PEANN AR PÁR
Dúnmharú
Áine Ní Chonghaile Áine Chonghaile

Gearrscéal ón mbailiúchán nua le Daithí Ó Muirí, [i]Ceolta[/i], a d’fhoilsigh Cló Iar-Chonnachta (www.cic.ie) i an Mheithimh.

Íomhá
Bhí socraithe agam duine a dhúnmharú. Le gunna a dhéanfainn é, an bairille a chur le baithis an duine, fáisceadh, pléasc, preab aniar agus ansin féin a thabhairt ar lámh do na póilíní, éalú liom agus gan a fhios ag duine ar bith a d’fhág an du
Íomhá
Íomhá
Íomhá
Íomhá

An chéad rud eilepiléir. Chuaigh thart ar go leor cairteacha dramhaíola eile, chuardaigh i bhfoirgnimh thréigthe, cúl-lánaí agus a leithéid, boscaí carntha os cionn a chéile taobh thiar de shiopaí agus rinne taiscéalaíocht ar shráideanna i bhfad ó bhailear rothar, seanrothar meirgeach ar tháinig air sa chéad chairt dramhaíola sin, tar éis braon ola a chur ar an slabhra raibh caill ar bith air, an roth tosaigh a athrú, caoi a chur ar na coscáin chúil, na boinn, na cáblaí agus ruainne péintesíos cnoc, trasna na habhann, suas cnoc, faoin tuath beagnach a bhí sula raibh mo dhóthain piléar agam, péire agus cúpla ceann le spáráil.

Agus ar mo bhealach abhaile, traochta, fliuchbhí báisteach annagus ocras orm freisin, stop póilín ar ghluaisrothar . Cén t-ainm atá ort? Agus cén seoladh? Ansin, go searbhasach, an bhfuil ceadúnas lena aghaidh sin agat? An gunna a bhí i gceist aige, ag gobadh amach as póca mo bhríste a bhí , an rotharbhí sin goidte orm, gan aon ghlas curtha agam air, is ag siúl abhaile a bhí . Thaispeáin éan ceadúnaslig orm gur thaispeáin agus ba chosúil go raibh sásta go leor leis. É sin rith .

Sa bhaile gan mórán achair. Thuas i mo sheomra dom, ag faire ar an saol taobh amuigh den fhuinneog. Leadrán. Go tobann bhí póilíní ar fud na háite, fir cromtha ar chúl carranna le raidhfilí agus teileascóip orthu, na comharsana ag gliúcaíocht trí bhearnaí sna cuirtíní, daoine ag siúl thart le ceamaraí, ar iriseoirí iadbhí siadsan ann ina dtáinte, ar ndóigh, lucht teilifíse agus araile.

Tar éis uair an chloigchaith múr trom báistí, bhí toirneach agus tintreach ann, stoirm cheart, agus raibh radharc ar dhuine ar bith lena linnsheas fear chun tosaigh ar an slua le micreafón agus méadaitheoir soghluaiste ar iompar aige. Ghlaoigh m’ainm amach. Póilín an ghluaisrothair a bhí ann, d’aithin a ghlór, gur le tocht bróin a labhair anois. Le do thoil, bíodh ciall agat, as ucht caith uait an gunna agus tar amach.

Le bairille an ghunna bhuail arís agus arís gur phléasc an ghloineina chíréib a bhí agus an slua ag teitheadhagus sháigh amach é. Is liomsa an gunna agus chaithfidh amach é, a scairt chomh fíochmhar agus ab fhéidir, agus ag iarraidh rud éigin le hithe, anois láithreach. Pizza a thug siad dom, agus oráistí.

Chuaigh an ghrian faoi agus bhí soilse móra crochta acu. Tháinig tinneas cinn orm. Thuig nach raibh aon mhaith ann níos , bheadh orm géilleadh. Ar an urlár faoin bhfuinneog, droim le balla, shuigh agus an gunna le mo bhaithis. Is féin a bhí le dúnmharú agam ón tús, nach ea? Bíodh an diabhal acu, a dúirt , bíodh an diabhal ag an rud ar fad. Chaith an gunna amach tríd an bpoll san fhuinneog. ag teacht amach anois, a scairt .

Shiúil síos an staighre go mall agus go ciúin, mo chroí ag bualadh go fiáin i mo chliabhrach, na deora réidh le sileadh. Níor thúisce greim agam ar hanla an dorais tosaigh gur osclaíodh doras na cistine. Mo thuismitheoirí a bhí ann, cúr tiubh gallúnaí ar mo mháthair suas ar na láimhe clé, an lámh eile á glanadh aice sular ardaigh í chun an cluasán clé (ceol, céard eile?) a bhaint di. bhfuil tusa ag dul?

Amach, a dúirt . Bhain an cluasán deis de m’athairbhí pláta mór i lámh amháin aige, ceirt sa lámh eile. bhfuil tusa ag dul? Amach, a dúirt leis. Cén áit amach? Amach, a dúirt , ag spraoi.

Bhreathnaigh siad ar a chéile, m’athair is mo mháthair. Maith go leor, a dúirt seisean agus chuir sise a chluasán deis air arís. Rinne meangadh ceanúil liom sular chuir a cluasán clé uirthi arís. Lena lámh chlé rug m’athair ar lámh dheis mo mháthar agus chas siad beirt taobh le chéile, beagán místuama, isteach doras na cistine, áit ar slogadh iadbhí siad ceangailte le chéile ag na cluasáin, dhá phéire acu sáite isteach sa seinnteoir dlúthdhioscaí i bpóca ghúna mo mháthar. Chuireadh mo thuismitheoirí náire orm ach iad a dhúnmharú?

Amach liom, i mo sheasamh os comhair an . Bhí gach duine imithe. B’in an gunna ina luí ar an gcosán. Ba chuma faoi, d’fhágfainn ann é—­ raibh ann ach cumadóireacht, ar aon nós. Agus dúnmharú bhacfainn lena leithéid de rud gránna go deo arís.

Trasna na sráide liom go teach Phádraigíncnag ar an doras, cas an eochair agus do chéad fáilte isteach am ar bith. A Phádraigín, a scairt . Síos an halla, isteach sa chistin, an leithreas cúil, mún beag, ar ais sa chistin, an halla arís agus isteach sa seomra suían teilifís ar siúl, gan fuaim, ach raibh ann ach scéal nuachta éigin, tubaiste, cogadh, dúnmharú. Sa halla arís eile scairt suas an staighre. A Phádraigín? Tháinig scairt anuas ag gur imithe amach a bhí . Amach cén áit? Amach, a tháinig an freagra, ag spraoi.

Ar leic an dorais casadh seanathair Phádraigín orm. Chroith an scáth báistí taobh amuigh agus ansin chroch istigh é. Cheap gur básaithe le fada a bhí . Bhí a chloigeann ina bhlaosc, maith go leor, ach súile airdeallacha, glór beo raibh sa bhaile le leathchéad bliain, b’in a dúirt . Ar ár siúl dúinn síos an halla rinne iontas den mhéid dlúthdhioscaí a bhí sa teach, ar sheilfeanna ar an thaobh dínn, sa chistin freisin, tuilleadh seilfeanna lán leo, cófraí, seastáin greamaithe den bhalla, bhí siad carntha ar an gcuisneoirthug me gloine bhainne agus rinne ceapaire féinagus ar an inneall níocháin, leath an bhoird tógtha acu, dhá stól, go fiú ar leac na fuinneoige sa leithreasrinne múnagus túrbhloic díobh i ngach cúinne sa chistin, ar dhá thaobh an dorais, taobh istigh agus taobh amuigh sa halla, sa spás faoin staighre agus sa seomra suíbhí siad i ngach áit, gan an balla le feiceáil acu ach anseo is ansiúd, dlúthdhioscaí, a dúirt agus shéid anáil amach le teann sásaimh, dlúthdhioscaí, nach iontach é?

Ina shuí ar an tolgbhí air scíth a thabhairt do na seanchnámha, mar a deir féindúirt gur chuimhin leis a óige, gurbh é a aisling leabharlann cheoil a bheith aige, sa bhaile, cartlann de gach uile dhlúthdhiosca a eisíodh riamh, in aon seomra amháin aige, seomra stórais garáiste mór ar chúl an . Réimse ceart ceoil, bhí an oiread ceoil nár chuala , ceol a chloiseadh ar an raidió, a gcloiseadh daoine ag caint air, a léadh rud faoi, ceol nach bhfeiceadh sna siopaí, ceol clasaiceach, snagcheol, popcheol, ceol leictreonach. Fiosracht, a dúirt , faoin éagsúlacht aisteach ceoil a bhí ar fáil.

Ina sheasamh a bhí ansin, de phreab shiúil go dtí an balla agus chrom ag léamh na dteideal, suas agus síos, iontach a dúirt , suas agus síos arís. Amuigh sa halla ghlaoigh orm, beartán beag cearnógach a leag i mo lámh, tuilleadh ceoil ag teacht sa phost gach . Iontach, iontach, iontach.

Nach iontach é? Nach gceapann go bhfuil iontach? Níor thug de fhreagra air ach sciotaíl, breathnú ar an urlárar nós gasúir a bhí , ach é an-sean. Nach mbeadh iontach, a dúirt agus slócht éigin air, iontach mbeadh gach uile phíosa ceoil a taifeadadh riamh i do chartlann? Bhí suite ar chéad chéim an staighrebhí air scíth a thabhairt do na seanchnámha arísagus a bhéal oscailte, na fiacla buí nochta aige, iad fliuch le seile agus cúr, rud gránna. Tháinig racht casachta air, greim aige ar a thaobhanna, sianaíl ina anáil. Ba sheanduine ceart é ar feadh tamaill ach ansin labhair arís. Iontach go deo, sea, ag gach duine ar spéis leo é, MP3s ar do ríomhaire féin, ar gach ríomhaire atá ceangailte leis an idirlíon, P2P sin ann cheana, ceol ar bith, ceol nua, ceol difriúil, iontach.

An eisean a bhí le marú agam? Bhain an cheist croitheadh asam, cheap go raibh an dúnmharú caite in aer agam.

Sheas go tobann, bhí díreach in aice liom, é chomh hard, rud a bhain geit asamthóg coiscéim siar. An raibh seisean chun mise a mharú, díreach anseo anois? Bhreathnaigh anuas orm, rinne sciotaíl. bíodh faitíos ort romhamsa, a ghasúirín. Ansin shiúil síos an halla píosa, a shúile lasta agus é ag breathnú ar an gceol uile a bhí ina thimpeall.

Casfaidh muid ceann, a dúirt , ach cén ceann?

Dhún a shúile, chas timpeall cúpla uair, trí, ceithre, cúig huaire, timpeall níos sciobtha, , seacht, thosaigh ag titim, d’ardaigh gach aon lámh agus rinne iarracht greim a fháil ar an aer, dhírigh é féin, chuir cos go místuama amach ar leataobh, ar ais arís, cos eile chun tosaigh, shiúil agus lámh amach roimhe san aer, ghluais go mall le corrmhéar sínte gur theagmhaigh le dlúthdhioscad’oscail a shúile. Kid606, a léigh amach, Down With The Scene. sin? raibh tuairim agam ach thaitin an t-ainm liom, a dúirt .

Sa seomra suí chrom go staidéarach os comhair an chórais cheoil, an oiread sin cnaipí le casadh agus le brú, focail greanta os a gcionn, fuinneoigíní breactha le figiúirí beagabhain scil as tamall sular shleamhnaigh tarraiceán go mall as agus log ciorclach ann, áit ar leag an dlúthdhiosca go cúramach. Shuigh muid, eisean ar an tolg, mise ar an urlár, agus d’éist leis an gceol ó thús go deireadh. Cuid den am is ag breathnú ar an teilifís a bhí , an chosúlacht amanna gur ag gluaiseacht de réir an cheoil a bhí na pictiúir, cuid eile den am is airsean a bhí ag breathnú. Bhí línte i ngach áit air, a éadan, línte doimhne ag síorathrú timpeall ar na súile, ar an mbéal agus é ag meangadh, na malaí seasta amach, bán, scrobarnach ribí sna polláirí, i bpoill na gcluas, línte ar na méara freisin, an muineál, gach áit. An ceol, bhí craiceáilte, chuir cuid mhaith de gáire orainn, cuid de bhodhraigh muid, cuid de bhí go hálainn agus d’fhan muid ciúin agus socair, cloigne ag luascadh beagán.

Ar deireadh d’fhiafraigh de ar mhaith leis casadh le mo thuismitheoiríbhí neart ceoil acu sin freisin. Maith go leor, a dúirt . Iontach, a dúirt féin. D’éirigh muid chun imeacht, chuaigh amach go dtí an halla ach ar éigean greim aige ar an scáth báistí gur chuala muid coiscéim ar bharr an staighre agus an eochair á casadh sa doras.

Is as Muineachán ó dhúchas é Daithí Ó Muirí ach ina chónaí in Indreabhán, Conamara anois. ceithre chnuasach gearrscéalta foilsithe aige go dtí seo, ina measc *Cogaí, a bhuaigh duais Oireachtais agus Gradam Litríochta Chló Iar-Chonnachta (2001). *

Is féidir an cnuasach Ceolta a cheannach ar shuíomh Cló Iar-Chonnachta (www.cic.ie) ar €10.

RSS FREAGRAÍ NA LÉITHEOIRÍ  

© Oideas Gael, 2010. Cosc ar chóipeáil. Ní gá go mbeadh na tuairimí a nochtar i mBeo! ar aon dul le tuairimí na bhfoilsitheoirí. Suíomh cóirithe ag MBM. Úsáidtear grafaicí de chuid Fam Fam Fam agus Wikimedia Commons ar an láithreán seo.